Jak wykryć i leczyć lambliozę?
Lamblioza (giardioza) to pasożytnicza choroba, która wywołana jest przez pierwotniaka Giardia lamblia. Uważa się ją za jedną z najczęstszych przyczyn biegunek i bólów brzucha o charakterze przewlekłym u dzieci, zwłaszcza w okresie przedszkolnym. Przebieg może być różny — od bezobjawowego poprzez ostre i przewlekłe biegunki, trwające przez wiele miesięcy i prowadzące niekiedy do zaburzeń wchłaniania i chudnięcia.
Lamblioza: przyczyny i objawy
Zakażeniom sprzyjają przede wszystkim złe warunki higieniczne i sanitarne oraz przebywanie w dużych skupiskach ludzkich. Do zarażenia dochodzi głównie drogą pokarmową poprzez spożycie wody lub pokarmu zanieczyszczonego cystami Giardia lamblia, a także poprzez kontakty bezpośrednie — dotyczy to głównie dzieci w żłobkach i przedszkolach. Cysty wykazują wysoki poziom zaraźliwości u ludzi.
Najważniejsze objawy lambliozy to m.in.:
- biegunka,
- ból brzucha po jedzeniu,
- brak łaknienia.
Trzeba jednak pamiętać, że możliwy jest bezobjawowy przebieg tej choroby.
Biegunce o charakterze ostrym lub przewlekłym mogą towarzyszyć zaburzenia wchłaniania, nudności, wymioty, utrata masy ciała. Nieco rzadziej pojawiają się takie symptomy jak np. wysypka, świąd skóry, alergie pokarmowe itp. Bardziej intensywne objawy występują zwykle u małych dzieci, a także dzieci niedożywionych i z niedoborem odporności.
W przypadku stwierdzenia tego rodzaju objawów, zalecamy niezwłoczne skontaktowanie się z lekarzem pediatrą.
Jak rozpoznawana jest lamblioza?
Do rozpoznania lambliozy wykorzystuje się najczęściej badania morfologiczne krwi, które pozwalają na identyfikację obecności eozynofilii (komórek kwasochłonnych). W ramach podstawowej diagnostyki wykonywane jest też badanie mikroskopowe kału, w którym poszukuje się cyst. Dla potwierdzenia prawidłowości wyników może być zalecone kilkukrotne wykonanie badań kału pobranego w kolejnych dniach. Pomocny może okazać się też test wykrywający antygen Giardia w kale.
W mikroskopowej diagnostyce lambliozy może być też konieczne wykonanie badania treści dwunastniczej. W ten sposób można rozpoznać wyłącznie żywe pierwotniaki. Jest to jednak metoda inwazyjna i dokuczliwa dla pacjenta, gdyż materiał pobierany jest sondą lub testem za pomocą specjalnej kapsułki. Dlatego też wdrażana jest tylko w przypadku długo utrzymujących się dolegliwości i przy braku obecności pasożytów w kale.
Stosunkowo rzadko do potwierdzenia choroby wykorzystuje się metody histologiczne polegające na badaniu wycinków ze ściany dwunastnicy.
Jak leczyć lambliozę?
W przypadku wykrycia pasożyta u pacjenta konieczne jest wdrożenie stosownego leczenia. Samoograniczający się przebieg choroby jest możliwy, jednak występuje stosunkowo rzadko. W leczeniu tego schorzenia wykorzystuje się leki o różnym mechanicznie działania. Najczęściej terapia odbywa się z zastosowaniem metronidazolu, furazolidonu, tynidazolu.
Podjęcie skutecznego leczenia i przestrzeganie zaleceń lekarza prowadzi do eliminacji pasożytów z organizmu i powinno spowodować ustąpienie objawów.
Trzeba jednak pamiętać, że możliwe są przewlekłe lub nawrotowe inwazje, dlatego też zawsze należy pamiętać o przeciwdziałaniu chorobie, poprzez przestrzenie podstawowych zasad higieny, dokładnie i częste mycie rąk oraz warzyw i owoców spożywanych na surowo.
